Laat me eerst even starten met mezelf kort voor te stellen.
Ik ben Loes Govaert, een jonge vrouw van 28 jaar, die sinds 3 september 2016 is gehuwd met de meest fantastische man, Tim Neels, en eigenaar van 2 lieve katers.
Een karthuizer genaamd Amedee en een bengaal Berlioz.
De job die ik uitoefende: hotelmanager. Of ik nog tijd had voor hobby’s?
Ja hoor, sinds anderhalf jaar was ik actief bezig met Crossfit. Een intensieve sport met een grote voldoening.
In het begin deed ik dit tot 5 maal per week, maar naargelang de drukte in het hotel, kwam dit nog slechts tot 2 maal per week.
Tijd maken voor vrienden en familie is ook altijd heel erg belangrijk geweest, ook al is het maar om samen iets te drinken of te eten.
“A little dinner never killed nobody” 🙂 In deze blog wil ik graag mijn verhaal kwijt over wat ik reeds heb meegemaakt op mijn 28 jarige leeftijd en wat ik momenteel nog steeds doorsta. Ik hoop met deze blog wat meer informatie te kunnen geven aan mensen die iets gelijkaardigs meemaken, of iemand in de dichte omgeving hebben die hetzelfde doorstaat. Maar wat ik vooral hoop is dat ik met deze blog mensen kan helpen. Regelmatig zal een nieuwe post worden geplaatst, met telkens een nieuw onderwerp in het proces van borstkanker.
Laat me gerust weten wat jullie ervan vinden, bij vragen mogen jullie me altijd contacteren.
Het is belangrijk om te weten dat mijn verhaal, zoals bij vele blogs, start onderaan de pagina. Bij mij is dit met de titel ” zomer 2018″
Veel leesplezier!
Loes
- De zomer van 2018
- Van de hemel naar de hel
- IK…
- Onderzoeken
- Embryo’s en tumorloze dagen
- Eerste chemococktails
- Gone with the old (hair), in with the new (wig)
- Genetische belasting
- Woensdag 10 April, Woohoow!
- Laatste sessie !
- Radiotherapie incl. verrassing
- Bye boobies, hello foobies!
- Bezigheidstherapie en herstel – tijdens de behandeling
- Kutkanker/Kotkanker
Twenty-Eight 
Hey Loes, ik heb net je blog gelezen. Wat ben jij een ongeloofelijke sterke vrouw! Ik ben er van overtuigd dat je een inspiratie bent voor velen… je verhaal grijpt me echt naar de keel. Uit de grond van mijn hart, wens ik je het aller aller beste!! Ik zal je blog blijven volgen, veel aan je denken en mee hopen op een positief einde van je verhaal! Veel liefs, Soenita -xxx-
LikeLike
Merci Soenita! Ik hoop inderdaad dat er veel mensen het zullen lezen. Het komt tegenwoordig meer en meer voor, dus hoop ik vooral andere mensen er op een of andere manier te helpen. X loes
LikeLike
Ik wens je heel veel sterkte in je herstellingsproces, met veel liefde en warmte van je dierbaren komt het zeker goed. Je bent heel sterk en dat is heel goed. Mooi geschreven.
Take Care!!!
LikeLike
Merci Evelyne! Aan liefde en warmte heb ik alvast niets tekort. Dat is al de helft van het werk 😉 x loes
LikeLike
Hey Loesje,
Ik ken u al super lang ☺️ Van in de lagere school, van op speelpleinwerking in Aartrijke dan nog eens samen in de dansschool gezeten. 😘 Maar het is intussen al heel lang geleden dat we elkaar nog eens hebben gezien. We zijn intussen al efkes bevriend op fb, dus heb ik dan ook de mooie dag met u ventje Tim mogen bewonderen door de mooie foto’s. Toen ik het bericht vernam op fb was ik er niet goed van, maar je bent een enorme sterke vrouw en ik bewonder u heel erg hoe je je verhaal naar voor brengt. Dikke 💋 en heel veel moed Loesje. 🍀
LikeLike
Hey Sharon! Merci voor je bericht, het is inderdaad al superlang geleden dat we elkaar hebben gezien, maar ik heb ook gezien dat je ondertussen al een mooie dochter hebt en je het heel erg goed doet als mama. Het was voor iedereen een grote schok, maar door alle steun dat ik krijg, sleuren we ons er wel door 🙂
Dikke kus, Loes
LikeLike
Loes, wat een bewondering voor jou! Na grootmoeder, tantes en mijn mama ben ik na enkele erfelijkheidstest misschien de volgende in de rij. Maar ik zal toch een verdomd goei voorbeeld hebben om te volgen, prachtig hoe je alles zo puur en eerlijk neerschrijft. Doe zo voort, zoals je al schreef het 1-0 voor jou! Knuffel x Annelies
LikeLike
Hey Annelies! Die tests moet je zeker doen, je kan er veel mee voorkomen. Ik heb net het nieuwe hoofdstuk in verband met de test erop gezet, hopelijk ben je er iets mee ;). Dikke knuffel x Loes
LikeLike
Hey Loes, ik weet niet of je me überhaupt herinnert. Het is dan ook heel lang geleden. Ik ken je via je broer (Toon) en als ik me niet vergis zat je in mijn neef (Jens) zijn klas (lagere school). Soit.
Ik heb net je hele blog gelezen.
Bedankt voor het delen van je verhaal. Je bent enorm sterk!
Ik ben er zeker van dat je verhaal anderen sterker maakt.
Het is hard en iedereen kent wel iemand die vecht of gevochten heeft tegen kanker.
We wensen dit niemand toe.
LikeLike
Hey Glenn,
Alvast bedankt voor je reactie, ik heb zoiezo al heel veel gehad aan alle steun en lieve woorden van iedereen. Momenteel ben ik heel erg goed aan het herstellen . Graag zou ik zelfs binnenkort progressief terug starten met werken.
Het is inderdaad een hele lange tijd geleden. Raar maar waar, ik vergeet blijkbaar snel… en ze zeggen dat je van chemo ook een “chemobrain” kan overhouden, waardoor je bepaalde dingen vergeet of concentratie verliest, dus neem het me niet kwalijk! Je wenst het inderdaad niemand toe, maar ik hoop dat ze er bij het lezen van mijn blog wat positiviteit uit kunnen halen.
Groetjes,
Loes
LikeLike
Dag Loes, ik had al wat van je gelezen en ken jouw familie een beetje, een energieke familie, met stralende blikken. Jij 28, zo jong, ik toch al 48. Een zomer later, ook na een leuke vakantie kreeg ik ongeveer hetzelfde verhaaltje te horen. Ik probeer net als jij er positief tegen aan te gaan en ben ook vrij open erover. Iemand schreef me dat je niet kan geloven welke kracht je van jezelf hebt op zo’n momenten in je leven. En dat is waar. Waar ik mij aan optrek zijn mensen die ik ken, en er ook mee te maken hadden, en nu weer stralen als voorheen. En dat zal jou ook lukken. Met al je kracht. En mij ook 🙂 grtjs
LikeLike
Dag Marijke,
Bedankt voor je lieve woorden! Jammer om te horen dat je ook iets gelijkaardig moe(s)t doorstaan. Ik ben wel blij om te lezen dat je hiervoor ook goed omringd bent. Je hebt zelf enorm veel kracht tijdens zo’n momenten, maar die kracht krijg je ook mede door de steun van anderen. Een mens heeft z’n grenzen en wanneer je die bereikt, is het belangrijk dat je een opvangnet hebt.
Momenteel zijn al mijn onderzoeken goed, dus ik begin stilletjesaan terug in het normale ritme te komen.
Ik wens je alvast nog heel veel geluk!
Groetjes,
Loes
LikeLike